- É algo demasiado esquecido -dixo o raposo- Significa "crear lazos..."
- Crear lazos ?
- Claro -dixo o raposo- Aínda non es para min máis que un neno parecido a outros cen mil nenos. E non te necesito. E ti tampouco me necesitas. Non son para ti máis que un raposo parecido a outros cen mil raposos. Pero, si me domesticas, teremos necesidade un do outro. Ti serás para min único no mundo. Eu serei para ti único no mundo...
- Comezo a entender - dixo o principiño- Hai unha flor... creo que ela me domesticou...
(...)
- Adeus -dixo o raposo- Aquí está o meu segredo. É moi simple: só se ve ben co corazón. O esencial é invisible aos ollos.
- O esencial é invisible aos ollos -repetiu o principiño a fin de lembralo.
- É o tempo que perdiches na túa rosa o que fai á túa rosa tan importante.
- É o tempo que perdín na miña rosa... -dixo o principiño a fin de lembralo.
- Os homes esqueceron esta verdade -dixo o raposo- Pero ti non debes esquecela. Es responsable para sempre do que domesticaches. Es responsable da túa rosa...
- Son responsable da miña rosa... -repetiu o principiño a fin de lembralo."
Para recordar de vez en cando que algún día fomos nenos e valorábamos as cousas sinxelas dándolles a importancia que se merecen e obviando as complicacións.
No hay comentarios:
Publicar un comentario