 |
| (Gráfica: Carla Cociña) |
Segundo se sae da casa de meus avós, xusto en fronte, cruzando a rúa, hai un monte. Alí viven os meus monstros dende hai moitos anos.
Antes só tiña que pasar ao outro lado da rúa para ser a xefa dunha tribu mohicana, viaxar en barco no medio de tormentas e furacáns, ou nunha balsa despois dun naufraxio, visitar o castelo encantado (un pino vellísimo e cheo de procesionaria), sentir o perigo que supón explorar unha selva tropical chea de alimañas, ser arqueóloga, tocar a pedra na que te convertes en inmortal e unha morea de cousas máis.
Ultimamente os monstros non paran de facerme perdidas para que me pase por alí. Creo que botan de menos que sexa a súa raíña...
(Donde Viven Los Monstruos, Maurice Sendak)
No hay comentarios:
Publicar un comentario